فضای لازم جهت دریچه بازدید دستگاه هواساز:

• سمت شیرآلات و محل نصب لوله مسی از عرض دریچه 30 سانت ( فاصله مابین عرض دستگاه هواساز تا عرض دریچه) و از سمت مقابل 15 سانت
•  در سمت طول دریچه ها حداقل 10 سانت (فاصله فی مابین طول دستگاه هواساز و طول دریچه) این فاصله در صورت نصب کویل آبگرم از آن محاسبه می گردد
• استفاده از پیچ متری نمره 10 جهت نصب هواساز
•  پیش بینی فاصله 30 سانتی جهت نصب برزنت (حدفاصل دهش هواساز تا کانال ورودی)
• اجرای لوله های رایزر درین برای تیپ هر دستگاه در طبقات
• حداقل سایز لوله درین برای هر دستگاه ” 4/3 گالوانیزه یا 25 میلی متر سفید
• اجرای عصایی در انتهای خط درین (بالاترین نقطه رایزر)
• نصب اتصالات لازم در لوله انشعابی درین جهت نصب سر شیلنگی
• اجرای کابل قدرت مناسب از مینیاتوری هر واحد برای کندانسور
• پیش بینی محل ترموستات در مسیر هوای برگشت

نخستین گام در راه اندازی چیلرها مسئلۀ جایابی آنها است. چیلرهای تراکمی به این خاطر که از آب برای خنک سازی محیط استفاده می کنند، نباید در فضای باز نصب شوند. بهترین مکان برای نصب این چیلرها موتورخانۀ ساختمان است. فضایی که برای نصب چیلر در نظر گرفته می شود، باید ویژگی های مشخصی داشته باشد که در ادامه به صورت فهرست گونه ذکر شده اند:

1.فضایی که برای نصب چیلر در نظر گرفته می شود، لازم است به اندازۀ کافی وسیع باشد. به گونه ای که بتوان کندانسور، کمپرسور و اواپراتور را به شکلی صحیح نصب کرد.

2.چیلرهای آبی و تراکمی را نباید در محیط های آزاد نصب کرد.

3.فضایی که برای نصب چیلر در نظر گرفته می شود، لازم است تهویۀ مناسبی داشته باشد. اگر چیلر را در موتورخانۀ تأسیسات ساختمان نصب می کنید، باید از چند فن هواکش برای تهویۀ محیط استفاده کنید. قدرت هواکش باید متناسب با قدرت چیلر انتخاب شود.

4.باید چیلر را به شکلی در محیط نصب کرد که دسترسی به تابلوی برق چیلر به راحتی امکان پذیر باشد. زیرا کنترل اجزاء چیلر به کمک تابلوی برق انجام می شود. همچنین در محیط نصب باید فضای کافی برای انجام تعمیرات و سرویس اجزاء وجود داشته باشد

5.چیلرهای تراکمی از دستگاه های تبریدی گران قیمت به حساب می آیند. به همین خاطر نصب اجزای جنبی، کنترلی و اجرای خط لوله در آن ها باید به صورت اصولی و طبق دستور العمل شرکت سازنده انجام بگیرد.

6. قبل از نصب اجزای چیلر لازم است مسیر خط لوله مشخص شده، نقشۀ مربوط به آن ترسیم شود. این کار باید زیر نظر متخصصین شرکت سازنده و افراد مجاز انجام شود

سیستمی شامل یک یونیت خارجی (کندانسینگ یونیت متشکل از کمپرسور و کندانسور) که در محیط آزاد خارج از ساختمان نصب می شود و چندین یونیت داخلی (هوارسان) که داخل ساختمان و در فضاهای مختلف تعبیه می گردد.
در این سیستم مایع مبرد حاصل از چگالش در یونیت خارجی به انشعاب های مختلفی تقسیم و راهی یونیت های داخلی شده و بعد از عبور از شیر انبساط، وارد کویل سرمایش DX می گردد. از سمت دیگر، هوای ورودی به یونیت داخلی (هوای اتاق) از روی کویل عبور کرده و پس از کاهش دما به اتاق دمیده می شود. بنابراین در سیستم VRF نیز از سیکل تبرید تراکمی بخار(کارنو) استفاده می شود.
در فناوری VRF، بواسطه استفاده از کمپرسورهای دیجیتالی یا کمپرسورهای اسکرال اینورتردار، نرخ جریان (Flow) مبرد (Refrigerant) ورودی به کویل یونیت های داخلی، می تواند متغیر (Variable) باشد. به این ترتیب با تغییر نرخ جریان مبرد، براحتی امکان کنترل دمای هر فضا، بطور جداگانه وجود خواهد داشت.